God bestaat ik heb hem ontmoet

€ 6,50

André Frossard is sinds vele jaren medewerker aan het Parijse blad Le Figaro. Als auteur van dagelijkse korte beschouwingen, 'petits papiers', wordt hij in zijn lezerskring ten zeerste op prijs gesteld. In 1969 verschijnt een totaal onverwacht boek van zijn hand: "Dieu existe, je l'ai rencontré" (oplage in Frankrijk: 150.000 exemplaren). Nooit had André Frossard publiek bekend gemaakt, dat hij zich tot het katholicisme bekeerd had of beter, dat hij als het ware over zijn hoofd heen tot het katholicisme bekeerd werd, niet door een persoon, niet door een lange geestelijke en psychologische evolutie, maar door een aanslag van God zelf op zijn ziel, een aanslag, die zo onverbiddelijk aankwam, dat de verbazing van de bekeerling na dertig jaar nog steeds niet weggeëbd is.
Frossard begint zijn boek met een zin van Bernanos: "Bekeerlingen zijn hinderlijke mensen."Daarmee tekent hij zeer zeker zichzelf niet. Hij is veeleer een alleraangenaamste reisgezel langs een route, die in geen geval naar een bekering leidt. De bekering staat er plots, alsof je om de hoek van een Parijse straat, in plaats van het plein of het vertrouwde kruispunt, tegen de voet van de huizen onverwachts de zee zou zien klotsen en vóór je uit deinen tot in het oneindige. "Ik heb geen enkele rol gespeeld in mijn bekering", zegt Frossard. Hij doet dan ook geen poging om apologetisch of hoe dan ook iemand te overtuigen. Hij vertelt, hij schetst, hij schildert, hij wandelt rond in zijn jeugdherinneringen en maakt zijn lezer tot een intieme vriend.
In deze harde, koude wereld is dit boek een onverhoopte warmtebron.

André Frossard is sinds vele jaren medewerker aan het Parijse blad Le Figaro. Als auteur van dagelijkse korte beschouwingen, 'petits papiers', wordt hij in zijn lezerskring ten zeerste op prijs gesteld. In 1969 verschijnt een totaal onverwacht boek van zijn hand: "Dieu existe, je l'ai rencontré" (oplage in Frankrijk: 150.000 exemplaren). Nooit had André Frossard publiek bekend gemaakt, dat hij zich tot het katholicisme bekeerd had of beter, dat hij als het ware over zijn hoofd heen tot het katholicisme bekeerd werd, niet door een persoon, niet door een lange geestelijke en psychologische evolutie, maar door een aanslag van God zelf op zijn ziel, een aanslag, die zo onverbiddelijk aankwam, dat de verbazing van de bekeerling na dertig jaar nog steeds niet weggeëbd is.
Frossard begint zijn boek met een zin van Bernanos: "Bekeerlingen zijn hinderlijke mensen."Daarmee tekent hij zeer zeker zichzelf niet. Hij is veeleer een alleraangenaamste reisgezel langs een route, die in geen geval naar een bekering leidt. De bekering staat er plots, alsof je om de hoek van een Parijse straat, in plaats van het plein of het vertrouwde kruispunt, tegen de voet van de huizen onverwachts de zee zou zien klotsen en vóór je uit deinen tot in het oneindige. "Ik heb geen enkele rol gespeeld in mijn bekering", zegt Frossard. Hij doet dan ook geen poging om apologetisch of hoe dan ook iemand te overtuigen. Hij vertelt, hij schetst, hij schildert, hij wandelt rond in zijn jeugdherinneringen en maakt zijn lezer tot een intieme vriend.
In deze harde, koude wereld is dit boek een onverhoopte warmtebron.
PrijsVerzendkostenTotaal
€ 6,50
€ 0,00
€ 6,50